Tierra del Fuego – „Ziemia Ognista” w XVIw wabiła Ferdynanda Magellana dymem unoszącym się z dziesiątek indiańskich ognisk, nas zwabiła pstrągami. A gdy nieustannie dmiący wiatr zmusił nas do schronienia się u podnóża Andów, również i tam przyszło nam łowić te wspaniałe ryby w cieniu kondorów.
Musiały upłynąć dwa lata wody w Szyszchidzie nim go znowu zobaczyłem, nim tajga znów zdołała zatruć moje serce kolejną dawką siebie. Zatruć bo w Polsce nie pozwala przestać myśleć o sobie. Wszystkie zmysły znów porwał zielony czar.
Wszystko zaczęło się w Gdańsku. Wizja dotarcia na Półwysep Kolski aby zmierzyć się ze srebrzystymi łososiami właśnie się urzeczywistnia. Zamierzamy dotrzeć tam bez zbędnych przystanków czy noclegów autem, zmieniając się jedynie za kółkiem.
Zazwyczaj do Mongolii udawaliśmy się na spotkanie z Jego Wysokością tajmieniem gdzieś w dorzecze Jeniseju, tym razem było podobnie ale zupełnie inaczej, postanowiliśmy uderzyć w całkiem przeciwnym kierunku, na wschód, jak najdalej na wschód.